Joëlle en Franck La Peyrolière | Villages de gites de France, holiday rentals with swimming pool, activities, services

De geschiedenis van mijn dorp

Als je eenmaal een idee hebt, moet je het in de praktijk brengen. Als erfgenamen van deze bastide en met het financiële kapitaal van ons eerste bedrijf, werden we architecten, bouwvakkers, metselaars, elektriciens en loodgieters, en het kostte ons 3 jaar om ons huis te creëren. Het zwembad en de eerste 3 gites werden begin jaren 90 gebouwd en het bedrijf was nog niet eens ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Het heeft ons 20 jaar fysieke en financiële inspanning gekost om Bastide de la Peyrolière, gîtes en Luberon, tot bloei te brengen, en het is nog steeds een constante strijd om het bedrijf draaiende te houden – niets is ooit vanzelfsprekend.

Mijn passies

We houden van de natuur, dieren, het plattelandsleven met zijn wandelingen en rust. We hebben ons best gedaan om deze sfeer op het landgoed te creëren, zodat onze gasten rust en welzijn kunnen vinden, met behoud van comfort en ontspanning. Er is voor elk wat wils, met families die in harmonie samenleven, vrij van beperkingen en in een geest van respectvolle vrijheid.

Mijn Villages de Gîtes lidmaatschap

Wij waren zeer onafhankelijk en voelden ons aangetrokken tot het concept van Village de Gîtes toen het in 2005 opkwam, omdat elke structuur de controle kon houden over zijn eigen bedrijf en tegelijkertijd de krachten kon bundelen met anderen om een groep te vormen die een commerciële kracht vertegenwoordigt.

Mijn favoriete Villages de Gîtes

We kunnen niet zeggen dat het liefde op het eerste gezicht was dat leidde tot de oprichting van dit dorp, maar eerder jeugdherinneringen aan vakanties in de Vaucluse in deze bastide die ons het verlangen en het idee gaven om anderen te laten genieten van de geneugten van de Luberon terwijl we hier met ons gezin kunnen wonen.

Vakantie anekdotes

Een stel dat ons midden in de nacht vroeg om een hoofdeinde te demonteren omdat ze dachten dat ze er een schorpioen achter zagen kruipen, maar er was niets.
Een charmante heer, die voor de 3e keer terugkwam, rende naar ons toe toen hij uit zijn auto stapte om ons te vertellen “wees voorzichtig, ik ben hier nog nooit geweest”, deze keer was ik met mijn wettige vrouw en kinderen; geen zorgen.
Een laatste keer, in 1999, vroeg een Duitse klant ons of ze elke dag onze personal computer met internetverbinding mocht gebruiken (dit was zeldzaam in die tijd) omdat ze wachtte op de uitslag van de verkiezingen voor haar partij; charmant en discreet, we stemden graag toe, en een paar jaar later werd ze kanselier.